Domein Stekebees

Vroeger was Broechem gekend voor de kweek van krieken, perziken en kruisbessen ook wel stekebezen of knoesels genoemd. Nu vinden wij er vooral appelen, peren, aardbeien en tomaten onder glas. Die kruisbessen of stekebezen (zo genoemd omwille van de venijnige stekels) werden gekweekt voor hun hoog gehalte aan pectine die nodig was voor het opstijven van diverse confituursoorten. De oogst werd toen verwerkt in de plaatselijke confituurnijverheid. De knoesels zijn nu nog het basis ingrediënt van het plaatselijke Broechemse gebakje.

Er was eens een veld waar krieken, kersen, perziken en stekebezen groeiden. Het fruit kon niet genoeg meer opbrengen om de kosten te dekken en zijn verdwenen om plaats te maken voor graan en maïs. Tot 1990 de boerderij verkaveld werd en de huidige eigenaar er wijndruiven op plantte. Iedereen in de buurt stelde zich vragen bij die gekke stedeling die hier in ons koud en vochtig klimaat druiven ging planten in open lucht.

De kweek en vermeerdering van druivenrassen was echter niet blijven stilstaan, want in Geisenheim (Duitsland) kruiste men al langer nieuwe rassen die beter bestand waren tegen schimmels en ook in een koudere omgeving als de onze voldoende suiker gaven om er wijn van te maken.

Ondertussen waren er trouwens al een aantal kleinschalige wijngaarden opnieuw uit de grond verrezen in de streek rondom Rillaer en op de Houwaertse berg. De meeste wijngaardeniers beperkte hun aanplant tot witte rassen omdat die makkelijker tot rijpheid kwamen en de kleur van de schil hierbij niet bepalend is voor het resultaat. Rode wijn maken in onze noordelijke streken verklaarden velen nog als niet haalbaar.

In de tachtiger jaren was ik er nochtans al in geslaagd om vanuit Oostenrijk blauwe druiven te laten overkomen die wel rijp zouden worden, zelfs in Engeland. Wij hebben het hier over de Zweigelt druif. Op een ander stuk grond kweekte ik toen al een achttal jaar druiven, met wisselend succes door de koudegevoeligheid van het perceel. Het nieuw verworven stuk tuin had een duidelijk betere ligging en een gevoelig geschiktere grond. Door het planten van hagen en windbrekende bomen, en het lichtjes schuin leggen van de grond, werd de plek een microklimaat speciaal voor druiven.

Ondertussen is de verzameling druivenrassen aangegroeid tot 21 soorten die meer of minder bestand zijn tegen witziekte.